Wywiad z: Happyholic

czwartek, maja 17, 2012 Klaudia Shea 21 Comments

Coraz bardziej znana bloggerka z bloga Happyholic.pl, która zaraża swoim optymizmem, dzieli się niesamowitą chęcią do działania i pomaga swoim czytelnikom w dążeniu do najważniejszego- szczęścia. To właśnie cała Happyholic. Specjalnie dla wszystkich, którzy chcieliby sprawić by życie było przyjemniejsze, rozmowa z chyba najweselszą osobą w blogosferze.


Happyholic:  Pomysł na bloga o szczęściu wziął się z tego, że już od bardzo dawno zbierałam na ten temat różne informacje, robiłam notatki. Chciałam to wszystko jakoś wdrożyć w życie, ale do tego potrzeba było uporządkowania tematu. I wtedy uznałam, że najprościej będzie to zrobić za pomocą bloga - początkowo robiłam to przede wszystkim dla siebie, ale szybko zorientowałam się, że mogę tym tematem zainteresować i zainspirować również inne osoby!

H:  Zainteresowanie taką tematyką chyba od zawsze było we mnie. Już jako dziecko lubiłam ulepszać, porządkować swoje życie. Przełom nastąpił we mnie po przeczytaniu dwóch książek: "Jedz, módl się i kochaj" oraz "Projekt szczęście". Wtedy poczułam niezwykły impuls do działania - do zmiany swojego życia i tak zakochałam się w tym temacie, że został ze mną na dłużej. Wciąż na nowo, codziennie go odkrywam.

H:  Jak najbardziej tak! Co prawda okazuje się, że negatywne emocje są bardziej zaraźliwe dla otoczenia niż te wesołe, optymistyczne. Jednakże nasi rozmówcy, osoby, z którymi mamy styczność bardzo szybko potrafią przeniknąć naszą pozytywną energią. Dlatego zawsze kiedy spotykam kogoś znajomego na ulicy uśmiecham się i staram się przekazać moim zachowaniem i słowami wiadomość, że to jest naprawdę wspaniały dzień!


H:  Bardzo się cieszę, że inni blogowicze biorą udział w moich projektach. Początkowo w ogóle nie planowałam takich akcji. Myślałam, że i tak nikt się nie dołączy, nikogo to nie zainteresuje. Wtedy pomyślałam, że warto zaryzykować i rozpoczęłam projekt "Reportaż o Tobie". Uznałam, że nie mam nic do stracenia, a nuż ktoś będzie się razem ze mną świetnie bawił. Zainteresowanie tym działaniem przekroczyło moje najśmielsze oczekiwania. Dlatego postanowiłam pójść za ciosem i ogłosiłam kolejne projekty, w których moi czytelnicy również mnie nie opuścili. To naprawdę wspaniałe poczucie wiedzieć, że tyle ludzi bierze razem ze mną udział w różnych wyzwaniach. Myślę, że to wszystkich bardziej motywuje do pracy nad sobą.

H:  Po pierwsze na pewno to, że jestem urodzoną pesymistką, w co ciężko wielu osobom uwierzyć. Nie jestem typem osoby, która budzi się rano i myśli: wszystko mi się uda! Teraz to oczywiście się zmienia, mam w sobie coraz więcej spokoju, nadziei, może nawet wewnętrznego optymizmu, ale w głębi serca zawsze będę miała w sobie wewnętrznego krytyka, który będzie mi podszeptywał "nie dasz rady, nie uda się". Jeżeli ja dałam radę ponieść się szczęściu i popracować nad sobą, myślę, że każdy niedowiarek może zrobić to samo, jeżeli tylko naprawdę będzie chciał. Na siłę nikogo nie da się uszczęśliwić.
H:  Myślę, że na razie te 15 przykazań dla nikogo oprócz mnie zbyt wiele nie znaczy. Nie opisałam na blogu wszystkich tych zdań, nigdzie nie zinterpretowałam przedstawionych przeze mnie haseł. Przyjdzie na to odpowiednia pora. Staram się powoli odkrywać przed czytelnikami co zawierają poszczególne  zasady. Zaczęłam od Projektu TAK. Samo przeczytanie zdania "Pokochaj słowo tak" nie sprawi, że w pełni rozumiemy jego przesłanie i stosujemy je w życiu - to tylko hasło. Mam zamiar nad tym wszystkim powoli pracować razem z blogowiczami. Nie znaczy to, że nie warto ich czytać i zastanawiać się nad nimi. Co więcej każdy powinien stworzyć swoje własne przykazania szczęścia, które będą przemawiać właśnie do niego. Te zasady są szczególnie ważne dla mnie, dla kogoś innego będą to zupełnie inne sprawy.

H:  Zapewne byłby to kot. Uwielbiam te zwierzęta. Łączą w sobie przeciwstawne cechy. Z jednej strony są tajemnicze, wyjątkowe, nie idą za tłumem, walczą o swoje. Są chwile gdy chcą pobyć same ze sobą. Ale kiedy indziej aż garną się do ludzi, uwielbiają ich towarzystwo. Stają się potulnymi zwierzakami.

H:  Może to zabrzmi przyziemnie, ale myślę, że warto zacząć ulepszanie swojego życia od uporządkowania swojego otoczenia - wyrzucenia zbędnych rzeczy, zrobienia porządku wokół siebie. Wtedy dużo łatwiej zacząć porządkować swoje sprawy wewnętrzne - sprawy, które nas męczą. Porządek umysłu. Myślę, że po uporządkowaniu tych dwóch sfer - fizycznej i psychicznej dopiero robimy sobie wolne miejsce na działania przynoszące szczęście.

Specjalnie dla Was pozdrowienia od Happyholic <3

H: Bardzo Ci dziękuję!!! :***